Op vrijdagmorgen 11 juli was het al vroeg in de ochtend gezellig druk in de haven van Lauwersoog. Niet vanwege vissers die hun vangst kwamen lossen, maar door groepjes Van Hall-Larensteiners die zich verzamelden voor een dagje Schiermonnikoog met de VVA.
Hoewel de zee kalm was, weerspiegelde het water de opwinding van de groep. Waar moesten we precies zijn? Sommigen gingen op zoek naar een parkeerplek, anderen zwierven over de kade alsof ze iets zochten. Gelukkig zaten om 09.15 uur alle deelnemers keurig aan boord, precies op tijd voor koffie, thee, stroopwafels en cake – met dank aan Els.
Wad, wier en weetjes
Na een korte overtocht van ongeveer driekwartier meerden we aan in de jachthaven van Schiermonnikoog. We moeten er meteen vanaf, want de boot mocht niet lang blijven liggen. Het weer was prachtig. We begonnen met een educatieve wandeling onder begeleiding van een enthousiaste wadgids. We leerden alles over zoutminnende planten, die intern een hoger zoutgehalte hebben dan het gehalte in de zee. Op deze manier kunnen ze zonder schadelijke gevolgen tweemaal per dag door het zoute water overspoeld worden. Ook hoorden we het een en ander over lamsoor, dat prachtig stond te bloeien toen we er waren.
Opvallend was dat er aan de westzijde van de pier beduidend minder vegetatie was dan aan de oostzijde. Dit had iets met de heersende westen winden te maken. Op een gegeven moment konden we ook de rottingsgeur van dode, aangespoelde planten ruiken. Die hoopten zich om dezelfde reden daar op.
Natuur en kennisdelen
De wandeling ging verder onder aan de dijk. Ook daar was een schakering van allerlei zoutminnende planten te bewonderen. Zeekraal is trouwens ook bijzonder. Het is een eenjarig plantje, maar voordat hij zijn kopje boven het maaiveld uitsteekt, wil meneer eerst drie dagen zoet hemelwater over zijn bolletje. Ook lagen de Japanse oesters aan de voet van de dijk opgestapeld. Een weetje: deze Japanse oester is ooit door de oestervissers hier naartoe gehaald, omdat er ziekte was uitgebroken onder de Nederlandse oesters. Deze exoten gedijen hier prima. Via de dijk liepen we verder door een natuurgebied vol bloeiende planten, waaronder diverse orchideeën. Ideaal om met Van Hall-Larensteiners op stap te zijn: altijd iemand in de buurt die precies weet wat je ziet en hoort.
Ook ontdekten we een eilandje met een kolonie Lepelaars. Voor een kleine tien jaar geleden zijn deze verjaagd van het vasteland door vossen. Zowel Lepelaars als hun broedsel waren een makkelijke prooi voor vossen. Dit gebeurde in het Lauwersmeergebied en in de Eemshaven, op nog niet bebouwde terreinen. Hun asiel kregen de Lepelaars op Schiermonnikoog. Ze vliegen dagelijks naar het Lauwersmeer voor hun favoriete snack: het driedoornige stekelbaarsje. Defensie had ooit aangeboden om drones in te zetten ter bescherming, maar de Lepelaars zagen op tegen de bureaucratie…
Als compensatie voor de uitbreiding van de Eemshaven is een eiland in het gebied aangelegd waar Sternen op kunnen broeden. Daar is aan de noordkust best wel behoefte aan, omdat er eigenlijk maar één plek is waar dit van nature gebeurt, en dat is op een strekdammetje op de kwelders achter Hornhuizen. Goed dat het kunstmatige eilandje is aangelegd, maar toen onze gids daar een keer langskwam, zat daar een man op een stoel, sternen weg te jagen! Toen zij vroeg waarom hij dat deed, kreeg ze als antwoord dat het eiland nog niet af was en voor die tijd mocht er niet op gebroed worden. Gelukkig weten wij dat de natuur weliswaar perfect is, maar nooit af is.
Lunch en vrije middag
Na een wandeling van ruim twee uur genoten we van een heerlijke lunch bij Hotel Van der Werff. De gids moest helaas eerder terug, maar we waren haar dankbaar voor de mooie verhalen. ’s Middags ging ieder zijn eigen weg: fietsen, zwemmen, wandelen of een terrasje pakken in het dorp.
Terug naar Lauwersoog (met zeehondenbonus)
Om 17.00 uur verzamelden we bij de veerhaven. De schipper was iets vertraagd, maar al snel telden we alle hoofden aan boord. Op de terugweg werden we verrast met een extraatje: een route langs zandbanken vol relaxte zeehonden en hun jongen. Veel van deze dieren hebben ooit hun start gemaakt in Pieterburen en weten inmiddels precies hoe ze aan eten moeten komen: mondje open als de tijd daar is.
Na ruim twee uur varen meerden we weer aan in Lauwersoog. Nog even napraten en afscheid nemen – iedereen was het erover eens: Els (en je zus), jullie hebben er een prachtige, leerzame én vooral gezellige dag van gemaakt. Dank jullie wel!