Op 26 augustus en 9 september organiseerde VVA Aristaeus een excursie naar kasteel Twickel in Delden. Excursiedeelneemster Milja van Hooft deelt haar ervaringen met ons:
Luchtfoto van het kasteel en de bouwhuizen. In het gebouw zelf mogen geen foto’s gemaakt worden. De interieurfoto’s op de website van het kasteel mogen niet gebruikt worden voor andere media.
Wat was het leuk om Landhuis Twickel van binnen te zien! Heel anders om door de ruiten naar buiten te kijken naar het Engelse landschapsstijl-park en de dubbele slotgracht, dan om er doorheen te wandelen. Heel bijzonder om tussen de meubels door te lopen en onder de kroonluchters door. De portretten van de families die hier eeuwenlang het landgoed hebben opgebouwd, veranderd, onderhouden… Het maakt dit erfgoed zoveel levendiger. Het is mooi om een gezicht te hebben bij de historie van de plek. Ik keek er altijd naar de knoesten op de mansdikke beuken en eiken en zag karakter. Nu kijk ik met andere ogen en zie er een dimensie bij, niet alleen die van de bomen die de tijd hebben zien verstrijken, maar ook de mannen en vrouwen die hier gewoond, gewerkt en geleefd hebben. Tijden waarin de eerste elektriciteit werd aangelegd, riolering, en waarbij de moestuin niet alleen mooi groots en ommuurd was, maar waar ook echt eten verbouwd werd om te overleven en in uitgebreide feestmaaltijden te voorzien.
De pluksla die we kochten na de rondleiding staat nog in een vaas op tafel. We plukken er elke dag wat blaadjes af voor op brood met kaas en denken aan Twickel. Aan hoe we daar afgelopen herfst hardgelopen hebben, gewandeld, warme chocomel gekocht bij een van de boerderijen op het landgoed… Hoe divers het is. Hoeveel mensen uit Borne en Hengelo, Delden en omstreken hierheen komen om elkaar te ontmoeten, te ontspannen, groente en sierplanten te kopen uit de eigen nagenoeg biologische kwekerij… En hoeveel mensen er vandaag de dag nog bezig zijn om het landgoed rendabel voort te zetten met de houtzagerij, alle boerderijen, zelfs het wekelijks afstoffen van alle vergulde bijzettafeltjes in het landhuis, etc. ondanks dat het zich niet meer uitstrekt tot aan Wassenaar… Het is immens.
Er zijn nog steeds stukjes Twickel in Duitsland en verder in het noorden van Twente. Zo’n groot domein is iets bijzonders. De sfeer van vroeger hangt er nog steeds enigszins rond, zo beeld ik me in. En ik vraag me af: hoe zou het eruit zien als die windturbine echt gebouwd wordt? In een van de meest windluwe stukjes van Nederland… Het is er werkelijk heerlijk flaneren door de bossen, langs koele oevers van slingervijvers en beken, door tuttige geometrische tuinen met vormtaxussen en lange rijen citrusbomen in potten, authentieke zandwegen waar de eiken zwaar over het midden buigen, en zelfs een stukje paars bloeiende heide in augustus. Zou de rest van Nederland hier weer een klein beetje op kunnen gaan lijken? Willen we dat? Niet alles van vroeger was beter! Maar wat als ik weer wegdroom en wat als we weer houtwallen aanplanten en kruidenrijke weides toestaan? Bramen snoepen uit de bosrand en zoete thee zetten van de moerasspirea? Oude landgoederen, zeker degenen in beheer van natuurorganisaties en/of mensen met hart en ziel, geven me inspiratie als tuin- en landschapsontwerper, en als levensgenieter. Fijn dat ik even mijn klanten heb laten wachten en mezelf heb ondergedompeld in cultuur en natuur. Dat komt mijn ontwerpen en motivatie ten goede. Aanrader! Bedankt voor de uitnodiging en organisatie van deze excursie Els 🙂